دادستان تهران خبر داد که باند زورگیر شناسایی و دستگیر شده اند و افزود: «سردسته باند زورگیران، با عنوان محاربه محاکمه می شود و حکمش اعدام است .»
اما کسی در جمهوری اسلامی به سراغ مسببان اصلی بیکاری و فقر در جامعه نمی رود؟
درکودتای انتخاباتی ۱۳۸۸ که رای شهروندان و مشارکت گستردهٔ آنان را به هیچ گرفت و لگدمال کرد، اعتراض میلیون ها ایرانی به نتایج انتخابات دروغین و تقلب صاحبان قدرت، با سرکوب خونین و بیرحمانه پاسخ گرفت. این سرکوب فقط توسط نیروهای امنیتی و اطلاعاتی و انتظامی و شبه نظامی جمهوری اسلامی انجام نشد. در میان سرکوب کنندگان، شهروندان مظلوم چهره ها و افرادی را می دیدند که در ادبیات رسمی جمهوری اسلامی و دستگاه های قضایی و انتظامی و تبلیغاتی حکومت، به «اراذل و اوباش» مشهورند. کم نبودند کسانی که با چهره های خاص، و با رکیک ترین الفاظ، مردم معترض به کودتای انتخاباتی را مورد ضرب و شتم غیرانسانی قرار می دادند و از بیان هرگونه دشنام و استفاده از الفاظ رکیک پرهیز نمی کردند. بسیاری از آنان، در هنگام خشونت فیزیکی، مجهز به زنجیر و قمه و چاقو بودند.
تصویر برخی از قمه به دستان جمهوری اسلامی که در کنار نیروهای امنیتی و انتظامی آزادانه این سو و آن سو می رفتند و به قلع و قمع معترضان مشغول بودند، در سایت های اینترنتی و رسانه های سبز منتشر شد. آن قمه به دستان اما هیچ گاه مورد پرسش قرار نگرفتند. هیچ رییس پلیسی در جمهوری اسلامی از تعقیب آنان خبر نداد. کسی از مسئولان ارشد قضایی آنان را متهم به ایجاد نآمنی نکرد. مجلس فرمایشی و گوش به امر رهبر، اعتراضی به خشونت های آنها نکرد.
حتی وقتی برخی اخبار هولناک و تصاویر و فیلم از آنان بازتاب گسترده یافت، مجلس تنها وعده ی پیگیری داد. نتایج آن پیگیری ها هیچ وقت منتشر نشد. کسانی که مجتمع مسکونی "سبحان" را در نیمه شب هدف خشونت قرار دادند هیچگاه شناسایی و محاکمه نشدند. چنان که کسانی که دانشجویان مظلوم کوی دانشگاه تهران را هدف قلع و قمع بیرحمانه قرار دادند، در امنیت ماندند. حتی علی لاریجانی که زمانی از صادق محصولی، وزیر وقت کشور خواسته بود به این ماجراها رسیدگی کند، بعدتر، وقایع کوی دانشگاه و ماجرای حمله به مجتمع سبحان و فاجعه کهریزک را ازجمله «حواشی» حوادث پس از انتخابات و به تعبیر خود، «فتنه»، توصیف کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر