چراهیچ تشکل سیاسی بمناسبت روزجهانی کارگراعلامهٔ ویا بیانیه صادر نمی کند؟هفت سال است که جلوی تجمع کارگران را به دلایل سیاسی یا همان مصلحت نظام معرف گرفته اند. گفته میشود طبق قانون اساسی این حق کارگران است تا خواسته های صنفی خود را بگوش مسئولان برسانند.مثل روزروش است دراین بحران اقتصادی،سیاسی که دولت درآن بسرمیبرد وبا اختلافی که بین دولت ومجلس افتاده ،تا جایی که پای سفارش خامنه ای برای تصویب لایحه بوجه سال ۹۱ کشیده میشود،وروزانه شاهد اخراج هزاران کارگرازکارخانه ها هستیم چنین اجازهٔ داده نمی شود.پس بهترنیست تا فرارسیدن آن روز بفکرارسال بیانیه ای برای تجمع همگانی از طرف تمام اصناف ومشاغل باشیم.تا ازاین طریق به حداقل خواسته این قشرزحمتکش جامعه ایران رسیدگی شود.
اگرجنبش سبزویا تشکلات سیاسی واپوزیسیون خود را ازتمام اقشار جامعه ایران میداند ومیخواهند برای براندازی ویا بقول خودشان گذار به دموکراسی درایران راه کاری نشان دهند،باید ازهمین روز ۱۱ اردیبهشت شروع کنند.وبا استفاده از تمام توان ونیروی خود در داخل کشوربرای آگاهی مردم ازفعالیت وکوشش اپوزیسیون برای مقابل با رژیم فاسد دینی بیانیه ای صادرکنند،تا بگوش خامنه ای ترسو برسد،سالی را که بنام حمایت ازکاروتولید وسرمایه ملی مینامد،کشکی بیش نیست.وهیچ ارزشی درقشرزحمتکش جامعه کارگرندارد.
برای رساندن صدای اعتراض کارگران زحمتکشمان بگوش خامنه ای،باید روزدوشنبه برابر با ۱۱ اردیبهشت را تمام مغازه ها ازهرصنفی وکارگران درهرکارخانه ای دست ازکاربکشند واین روزرا بعنوان روزاعتراض کارگران به سیاستهای بی خردانه رژیم دروغگو بنامند،تا مشروعیت نظام فاسد دینی بیشترزیرسوال رود وخامنه ای وپیروانش بدانند هیچ جایگاهی در بین مردم ندارند وروزبه روز تنها ترخواهند شد، بمانند روزانتخابات باید روزجهانی کارگر را، تحریم ازهرنوع تولید وفعالیتی اعلام کنیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر