پس از انقلاب با وجود حضور موثر اجتماعی زنان و نقش موئثرآنها در پیروزی انقلابی، برخی از حقوق آنان محدود یا حتی منتفی شد.تاجایکه حجاب اجباری و مدارس دختران از پسران جدا شد. زنانی که حجاب اجباری را رعایت نمی‌کردند، طبق قوانین به هفتاد ضربه شلاق یا شصت روز حبس تعزیری محکوم می‌شدند.قوانین مربوط به دیه و ارث و شهادت زنان در دادگاه یا قضاوت زنان محدودیت های دیگری برای زنان داشت و بخشی از حقوق آنها را به حاشیه برد.ایجاد شرایط برای وضع برخی قوانین تبعیض‌آمیز علیه زنان، از جمله لایحه حمایت خانواده که در آن لزوم اجازه همسر اول برای ازدواج دوم مرد حذف شده، یا تلاش برای حذف زنان از اجتماع با سهمیه‌بندی برخی رشته‌های دانشگاهی و .........در طی سی و سه سالی که ازاستبداد دینی می‌گذرد هیچ نقطه مثبتی که به نفع حقوق زنان باشد نمی شود یاد کرد.
طی سال‌های اخیر اکثر فعالان حقوق زنان در ایران از سوی نیروهای حکومتی مورد احضار، برخورد و بازداشت قرار گرفته‌اند.طبق گزارشی که روز هشتم مارس گذشته منتشر شد، ۴۷ زندانی سیاسی زن به دلیل فعالیت‌ها و اقدامات خود در حوزه حقوق زنان یا روزنامه‌نگاری و به دلیل عقاید خود در بازداشت به سر می‌برند.از میان این ۴۷ زندان ۳۴ نفر آنها با حکم‌های سنگین حبس در زندان به سر می‌برند و ۱۴ تن از آنان در بازداشت به سر می‌برند و در انتظار صدور حکم هستند. ۳۴ زندانی زنی که برای آنها حکم صادر شده است در مجموع به ۲۰۸ سال و ۸ ماه زندان محکوم شده‌اند و در مجموع باید بیش از دو قرن در زندان به سر ببرند.
با وجود تمام این محدودیتها ،چند روز پیش ما روز مادررا گذراندیم ،فرصتی است تا بیاد مادران دربندی باشیم که برای احیاء حقوق تمام مادران وخواهران ما دربند هستند ورنج راه دشواروسخت آزادی را بجان قبول کردند تا حقوق برابری زنان ایران را به سرانجام برسانند .باید درود بفرستیم تمام مادران شهیدی که راه آزادی وحتی برای پرسش «رأی من کجاست» شهید شدند و به نسرین ستوده، مریم اکبری مفرد، نرگس محمدی، کفایت ملک محمدی، معصومه یاوری ،زهرا رهنورد ومهسا امرآبادی ......ومادرانی که چشم انتظارهستند وماه هاست طعم به آغوش کشیدن فرزندانشان را نچشیده اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر